فرق روغن کرچک خوراکی و مالشی

روغن ها به دو دسته خوراکی و صنعتی تقسیم می شوند که گرچه تفاوت ظاهری چندانی با هم ندارند ولی تأثیرشان روی بدن انسان، کاملا متفاوت است:

۱- روغن های با طبیعت بهاری، مزاج گرم و تر دارند،

۲- روغن های با طبیعت تابستانی، مزاج گرم و خشک

۳- روغن های با طبیعت پاییزی، مزاج سرد و خشک

۴- روغن های با طبعیت زمستانی، مزاج سرد و تر.

روغن های با طبیعت گرم، خوراکی و روغن های با طبیعت سرد، صنعتی بوده و برای روغن کاری و روان سازی چرخ و لولا و… به کار می رفته است.

روغن های صنعتی در برابر گرما مقاوم نیستند و در گرمای ۶۰ درجه می سوزند و دود می کنند و خاصیت چسبندگی به جامدات را پیدا می کنند ولی در برابر سرما تغییری از خود نشان نمی دهند و اگر میخ آهنی را مدتی دراین روغن ها قرار دهید، زنگ می زند.

مصرف روغن های صنعتی، باعث بالا رفتن چربی خون و ایجاد بد چرب می شود چون دمای بدن انسان ۴۰ درجه است و این روغن ها در این دما آمادگی چسبندگی دارند.

روغن های خوراکی، در سرما منجمد می شوند ولی نسبت به گرما مقومند و نمی سوزند و دود نمی کنند و باعث زنگ زدن میخ آهنی نمی شوند. روغن های خوراکی وقتی در زمان پهت و پز به سطوح مختلف مثل دیوار یا سطح اجاق گاز می پاشند، پس از گذشت چند روز هم به راحتی پاک شده و نمی چسبند ولی روغن های صنعتی به سختی از سطوح پاک می شوند. مصرف روغن های خوراکی در بیماران کبد چرب، موجب از بین رفتن چربی های اضافی در کبد و تنظیم سطح ترانس آمینازهای کبدی و فعالیت آنها می شود.

روغن های خوراکی خوب شامل روغن کنجد (گرم و تر)، ورغن دنبه (گرم و تر)، روغن زرد محلی (گرم و تر)، روغن شکم گاو (گرم وتر) و روغن زیتون ( گرم و خشک) است.

از روغن های صنعتی نیز می توان اینها را برشمرد: روغن تخم پنبه ( سردوخشک)، روغن کانولا(کلزا) یا منداب (سردوخشک)، روغن ذرت(سرد و تر)، روغن سویا و کره گیاهی.

در حال حاضر بهترین روغن که مورد تأیید کامل احادیث اهل بیت و منابع طب سنتی ایران و یونان وهند وچین باشد، روغن کنجد است.

امروزه روغن کنجد چند نوع است:

۱- روغن کنجد فشاری که با دستگاه پرس و به صورت صنعتی تهیه می شود که خوراکی نیست،

۲- روغن کنجد که به صورت سرد، مستقیما از کنجد گرفته می شود که خوراکی نیست،

۳- روغن ارده: یعنی ابتدا کنجد را به ارده تبدیل می کنند و سپس از آن روغن تهیه می کنند که خود دو نوع است: بابو و بدون بو که نوع بدون بوی آن در صورتی که خالص باشد، بهترین نوع آن است.

گیاه کنجد حدود ۴۱۴۰ سال پیش در ایران کشت می شده است.ارتفاع آن ۱۵۰-۷۰ سانتی متر است، گل های آن به شکل زنگوله و به رنگ های منفرد و دسته جات ۳-۲ عددی است، مقاوم به خشکی است و آب چندانی نمی خواهد و مانند درخت انگور، تقریبا در کل کشور قابل کشت است و تا زمان برداشت، از همه آفات کشاورزی به دور است.

میزان روغن دهی این گیاه از سایر گیاهان روغنی بیشتر بوده و حدود ۶۰-۵۰ % است. طعم آن مطبوع است و اکسید نمی شود و اگر چنین نباشد، ناخالصی دارد.

این روغن، علاوه بر مصرف خوراکی، در تهیه عطر وبه عنوان حلال در داورسازی مصرف دارد. تفاله یا کنجاله آن حدود ۴۰% پروتئین دارد و دوام آن بالاست و فاسد نمی شود و از نظر اسید های آمینه میتوتین، کلسیم، فسفر و نیاسین غنی است و باعث پروار شدن و شیردهی عالی در دوام می شود. همچنین حاوی ویتامین های E،F،BوD و مقدار فراوانی نوروترانسمیتر (واسطه شیمیایی سلول های عصبی) موجود در سیستم اعصاب،است و کمبود آن علت اصلی جدی ترین بیماری های اعصاب مانند آلزایمر می باشد.

همچنین کنجد، مانند نمک طعام، تخم کدو، سبوس گندم و جو، حاوی عنصر حیات بخش منیزیم است.

استفاده از روغن کنجد باعث کاهش شدید بیماری های قلب و عروق می شود؛ استفاده موضعی آن برای رفع چروک های جزئی و خراش های جزئی پوست وسیاهی و لک های پوستی نافع است و برای پوست جوانان بسیار مناسب است؛ روغن کنجد مانع تکثیر و رشد سلول های سرطانی در روده بزرگ و پوست می شود؛ در درمان سینوزیت و نابودی استرپتو کوک ها کاربرد دارد؛ بازکننده صدا و داروی خوبی برای تارهای صوتی است و سودا واخلاط سوخته حلق و سینه را از بین می برد؛ خاصیت نرم کنندگی روده، مقعد را دارد و دافع ورم است.

کنجد به صورت خام همراه با عسل، میل افراطی به غذا (پراشتهایی) را از بین می برد و اگر آن را همراه مورد در ظرف مسی پخته و با آب آن، سر را بشویند، از ریزش و جلوگیری نموده و آن را تقویت می کند. استفده موضعی کنجد باعث برطرف شدن خون مردگی و کبودی ناشی از ضربه می شود. کنجد بوداده همراه با دانه گیاه کتان، تقویت کننده بسیار قوی میل و قوه جنسی است. بهترین شکل برای خوردن کنجد، بودادن دانه آن و مخلوط کردن آن با عسل است.

+

نوشته شده در ساعت توسط سوگل علی زمانی - ستاره سمیعی_  |