رفع افتادگی پلک بالا

افتادگی پلک چیست و به چه علت ایجاد می‌شود؟

افتادگی پلک (با نام علمی بلفاروپتوز یا به صورت مخفف پتوز) عارضه ‌ایست که در آن پوست پلک بالایی به سمت پایین متمایل می‌شود، به همین خاطر نام افتادگی پلک به این عارضه داده شده چون در چنین شرایطی، پوست پلک شل شده و روی چشم می‌افتد.

افتادگی پلک ممکن است به قدری حاد باشد که باعث ایجاد اختلال در دید فرد شود. همچنین این عارضه مشکلات زیبایی زیادی را نیز برای بسیاری از بیماران ایجاد می‌کند.

افتادگی پلک در مواردی، یک ویژگی وراثتی است که در واقع می‌تواند مادرزادی باشد؛ یعنی فرد از بدو تولد درگیر آن خواهد بود. اما بعضی دیگر از افراد، نشانه‌های افتادگی پلک را خیلی بعدتر تجربه می‌کنند که در چنین شرایطی می‌توان گفت افتادگی پلک آنها عارضه‌ای اکتسابی است. متاسفانه، افتادگی پلک با گذشت زمان بدتر می‌شود، اما سرعت پیشرفت آن از فردی به فرد دیگر متغیر است.

افزایش سن می‌تواند باعث ایجاد تغییرات ناخواسته و ناخوشایند زیادی در بدن و ظاهر ما شود. شکایت خیلی از افراد این است که با افزایش سن، بدن و ظاهر آنها خسته‌، پیر و افتاده به نظر می‎رسد، در حالی که بعضی از قسمت‌های بدن را می‌توان پوشش داد و پنهان کرد، اما چشم‌ها همچنان مرکز توجه کل صورت ما هستند.

درمان‌هایی مانند بوتاکس برای از بین بردن چین و چروک ‌های مختلف در ناحیه صورت کارایی دارند اما تاثیر آن برای ترمیم پتوز یا افتادگی پلک چندان زیاد نیست.

«چشم‌ها دریچه‌ای به روح و جان انسان‌ها هستند»؛ این یک ضرب‌المثل قدیمی و البته صد در صد درست است. اینکه چشم‌ها دیگر مثل دوران جوانی باز و درشت نباشند و پلک دچار افتادگی شده باشد، اصلاً برای بسیاری از بیماران قابل پذیرش نیست. آنها حس می‌کنند که این عارضه باعث می‌شود پیرتر به نظر برسند و فکر می‌کنند که استفاده از هیچ نوع لوازم آرایشی یا درمان‌های زیبایی نمی‌تواند کمکی به آنها بکند و پلک‌های افتاده فقط حس جوانی و زیبایی را از آنها گرفته است.

چه درمان‌هایی برای ترمیم پلک‌های افتاده وجود دارد؟

درمان افتادگی پلک در دو فرم جراحی و غیر جراحی ارائه می‌شود.

اخیراً، گرایش بیماران و پزشکان به سمت درمان‌ های غیرجراحی و غیر تهاجمی بیشتر شده و این روش‌ها به درمان‌های جراحی که تهاجمی‌تر هستند، ترجیح داده می‌شوند. در روش‌های غیرجراحی، در واقع درمان بدون اقدامات تهاجمی و خون‌ریزی یا ریسک‌های مرتبط با جراحی صورت می‌گیرد. بدین صورت، گرایش‌ دنیای طب زیبایی روز به روز از سمت و سوی ایجاد تغییرات افراطی با روش‌های تهاجمی، به سمت کمک به بهبود و ترمیم طبیعی مشکلات مختلف در این حوزه متمایل می‌شود.

تا پیش از این خود بیماران هم اطلاعات زیادی درباره گزینه‌های درمانی موجود برای خود نداشتند و آمار و ارقام جدید نشان می‌دهد که از تعداد درخواست برای استفاده از درمان‌های جراحی زیبایی نیز اندکی کاسته شده است و خود بیماران هم بیشتر به استفاده از درمان‌های ظریف و دقیق و ملایم گرایش دارند.

بلفاروپلاستی سنتی به روش جراحی

این درمان چیست و مستلزم چه اقداماتی است؟

برای مدت‌های طولانی، جراحی زیبایی چشم (که در طب زیبایی با نام علمی بلفاروپلاستی شناخته می‌شود)، تنها راه برای لیفت پلک به حساب می‌آمد و جراحان زیبایی فقط با این روش به مبارزه و درمان افتادگی پلک می‌رفتند.

این عمل جراحی حالتی بسیار تهاجمی دارد. در این جراحی، پوست اضافی پلک و بافت چربی که اطراف چشم شکل گرفته برداشته می‌شود. در این روش، پوست اضافی ناخواسته اول با استفاده از تیغ جراحی بریده شده و بعد دو طرف پوست باقی مانده به هم بخیه می‎خورند. چنین روند پیچیده‌ای همیشه با بیهوشی کامل بیمار یا بی‌حسی موضعی، در اتاق عمل یک بیمارستان و با حضور یک جراح پلاستیک صورت می‌گیرد.

البته این نوع جراحی، هزینه خیلی زیادی هم در پی دارد و پس از آن بیمار باید دوران نقاهت طولانی و سختی را هم طی کند و با ریسک‌های زیادی مواجه شود. اگر بلفاروپلاستی به خوبی انجام شود، نتایج می‌توانند موفقیت‌آمیز و ماندگار باشند.

بعضی از بیماران اظهار داشتند که نتایج این عمل جراحی، حتی بیش از یک دهه هم برای آنها ماندگاری داشته است. با این حال، بسیاری از بیماران انجام چنین عملی را به تعویق می‌اندازند، دلیل آنها فقط هزینه زیاد بلفاروپلاستی نیست، بلکه ریسک‌های مرتبط با انجام یک عمل جراحی تمام و کمال هم باعث تردید آنها می‌شود. هر نوع عمل جراحی می‌تواند عوارضی جدی در پی داشته باشد، از جمله باقی ماندن اسکار، عفونت و آسیب به رشته‌های عصبی و عروق خونی. خشکی چشم، عدم توانایی برای بستن چشم‌ها و حتی امکان شکل‌گیری افتادگی (پتوز) بیشتر هم از سایر مشکلاتی است که شاید پس از جراحی پیش بیایند. البته نباید از ریسک‌های جدی بیهوشی عمومی نیز چشم‌پوشی کرد.

چون این روش درمانی در هر صورت بر پایه یک عمل جراحی است، دوران نقاهت آن هم طولانی خواهد بود. جراحی‌های زیبایی به خاطر ماهیت تهاجمی‌شان، می‌توانند خون‌مردگی و کبودی‌های وسیعی ایجاد کنند که ممکن است تا دو هفته برای بهبود آنها زمان نیاز باشد. جای تعجب نیست که خیلی از افراد از این روش درمانی روی برگردان شده‌اند و به دنبال راهکارهای دیگری برای ترمیم افتادگی پلک خود هستند.

لیفت پلک به روش غیر جراحی با استفاده از پلکسر

تفاوت لیفت پلک به روش پلکسر پلاس با بلفاروپلاستی به روش جراحی چیست؟

جراحی نرم با استفاده از پلاسما، که با دستگاه پلکسر انجام می‌شود، در سال ۲۰۱۴ به دنیای طب زیبایی معرفی و پس از آن روز به روز بر محبوبیت آن اضافه شد. به احتمالی، پلکسر در حال حاضر بهترین راهکار برای بیمارانی است که با افتادگی، شلی یا پف پلک مواجه هستند و تمایلی هم به استفاده از روش جراحی تهاجمی (بلفاروپلاستی) برای ترمیم این عارضه ندارند. پلکسر باعث ایجاد انقلابی در درمان افتادگی پلک شده است، پیش از معرفی این تکنولوژی به دنیای طب زیبایی، رفتن زیر تیغ جراحی تنها گزینه موجود برای بیماران بود.

پلکسر اولین بار توسط یک استاد ایتالیایی به نام جورجیو فیپی (رئیس جامعه پزشکان متخصص زیبایی و جراحی غیرتهاجمی ایتالیا ) به دنیا معرفی شد. وی اولین نفری بود که از این روش درمانی برای کمک به ترمیم مشکلات زیبایی پلک استفاده کرد.

از زمان معرفی پلکسر در بریتانیا، از این دستگاه به شیوه‌ای موثر در درمان مشکلات متعدد مانند رفع نشانه‌های ناخوشایند پیرپوستی، استفاده شده است. اما به طور عمده از پلکسر به عنوان جایگزینی فوق‌العاده برای جراحی لیفت پلک یا بلفاروپلاستی یاد می‌شود. نتایج حاصل از درمان با پلکسر، کاملاً با جراحی قابل قیاس هستند. به علاوه استفاده از این راهکار درمانی، ریسک‌های مرتبط با جراحی تهاجمی و دوران نقاهت طولانی مدت را هم در پی ندارد.

این دستگاه از حالت چهارم ماده (حالتی به غیر از حالات جامد، مایع و گاز) برای درمان‌های زیبایی استفاده می‌کند: یعنی پلاسما.

در حالی که ایجاد این نوع از ماده دشوار است، اما شکل‌گیری آن به صورت طبیعی در پدیده‌های روزمره مانند آذرخش و جرقه‌های الکتریسیته ساکن مشاهده می‌شود.

اصل اساسی ایجاد پلاسما، یونیزه کرد گاز در هواست تا یک قوس الکتریکی کوچک شکل بگیرد، دقیقاً شبیه به یک آذرخش کوچک. قوس الکتریکی ایجاد شده در دستگاه پلکسر، با دقت به سمت ناحیه‌ مورد نظر پوست هدایت می‌شود، حین درمان باید این قوس را چندین بار و در فواصل مشخص و کنار هم روی پوست زد.

این پروسه باعث شکل‌گیری پدیده سوبلیمیشن (یا همان تصعید ماده و تبدیل مستقیم آن از حالت جامد به گاز) خواهد شد. در واقع، وقتی پلاسمای دستگاه پلکسر به پوست ناحیه مورد نظر برخورد می‌کند، آن را مستقیماً بخار خواهد کرد. این قوس الکتریکی، مجموعه‌ای از نقاط بسیار ریز روی پوست ایجاد می‌کند که کمی شبیه به اثر سوختگی هستند. چنین حالتی باعث تحریک پوستی شده و روند تولید کلاژن در پوست را شدت می‌بخشد، به طوری که آثار فوری و آشکار جوانسازی و بهبود ظاهر پوست قابل مشاهده است.